امسال از سوی مقام معظم رهبری «جهش تولید با مشارکت مردم» نامگذاری شده است؛ شعاری که می‌تواند چراغ راه باشد و با کمی توجه و همت مسئولان و حمایت از فعالان عرصه صنعت، در کنار اراده و عزم جوانان و کارآفرینان اتفاقات خوبی برای کشور به همراه داشته باشد. گذری به استان‌های مختلف ایران نشان می‌دهد در این مناطق مردان و زنانی وجود دارند که با کمترین امکانات دست به کار‌های بزرگی زده‌اند و جوانان مستعد و خلاقی وجود دارند که می‌توانند با کمترین امکانات، کارآفرینی و برای بسیاری از هم‌روستایی‌های خود ایجاد اشتغال کنند. به هر حال، آنچه اساس رسیدن به ایرانی قوی و پیشرفته است، تغییر نگاه‌ها و حرکتی منسجم و با برنامه در مسیر اقتصاد مقاومتی است که می‌تواند گره‌ها را یکی‌یکی باز کند. نگاهی به عملکرد چند کارآفرین گواه این ادعاست و باید این مسیر تداوم داشته باشد.
تولید البسه با وام‌های قرض‌الحسنه
توجه به موضوع تولید آن هم با مشارکت مردم نکته بسیار مهمی است که باید در تمام استان‌ها در دستور کار قرار گیرد تا در پایان سال جاری بتوان شاهد شکوفایی اقتصاد کشور و اشتغال‌زایی بود. برای رسیدن به این مهم، لازم نیست راه درازی برویم بلکه کافی است نگاهی به عملکرد الگو‌های اطراف‌مان بیندازیم.
یک خانم کارآفرین کرمانشاهی توانسته است با راه‌اندازی یک صندوق قرض‌الحسنه و کارگاه خیاطی برای بیش از ۳۰ نفر اشتغال‌زایی کند و به لطف وام‌هایی که پرداخت می‌کند، کاری کند تک‌تک فعالان در این کارگاه برای خود چرخ خیاطی و لوازم مورد نیازشان را بخرند تا شغل‌شان پایدار و با درآمدی ثابت باشد.
خانم پرستو کماسی که با کمک و سرمایه صندوق قرض‌الحسنه توانسته است یک کارگاه خیاطی در شهرستان سنقر در استان کرمانشاه راه‌اندازی کند، حالا به عنوان هنرمندی کارآفرین در این منطقه شناخته می‌شود.
کارگاه خیاطی این خانم جهادگر فرصت اشتغال برای ۳۲نفر را فراهم کرده و با برنامه‌ریزی‌های صورت‌گرفته قرار است در آینده گسترش یابد.
در حال حاضر ۲۰نفر از کارگران در این کارگاه خیاطی مشغول کار هستند و ۱۲نفر دیگر سفارش‌ها را دریافت می‌کنند و پس از دوخت‌ودوز، لباس‌ها را تحویل مشتریان می‌دهند.
شهریورماه سال گذشته بود که خانم کماسی کارگاه خیاطی خودش را راه‌اندازی کرد و هر هفته ۳۰۰ تا ۴۰۰سفارش را پذیرش می‌کند.
او برای انجام این حجم از سفارشات، به نیروی کارش وابسته بوده و است. برخی از زنان در خانه‌های خودشان به خیاطی می‌پردازند و برخی دیگر به خاطر نداشتن تجهیزات لازم، در کارگاه خیاطی پرستو خانم حاضر می‌شوند و به انجام وظیفه می‌پردازند.
از همان زمان این کارآفرین خلاق، به فکر راه‌اندازی یک صندوق اشتغال‌زایی در روستا بود تا بتواند در توانمند‌شدن خانم‌ها به آن‌ها کمک کند. خانم کماسی بالاخره صندوقش را راه‌اندازی کرد و با شروع پرداخت تسهیلات به فعالان در کارگاه، افراد بیشتری برای پیوستن به آن‌ها پیش آمدند. در کمتر از یک سال ۳۰نفر عضو صندوق شده و با استفاده از وام‌های آن توانسته‌اند مواد اولیه و تجهیزات خیاطی را تهیه کنند و در خانه خودشان مشغول کار شوند. بی‌شک این تدبیر خانم کماسی به عنوان یک راه‌حل هوشمندانه در ترویج اشتغال و کمک به افراد محلی برای تأمین معاش خانواده‌های‌شان، بسیار تحسین‌برانگیز است و به‌نوعی مشارکت مردمی را به همراه دارد؛ اقدامی که می‌تواند الگویی برای تحقق شعار سال باشد و تولید را با مشارکت مردم بالا ببرد.
به گفته این خانم جهادگر، اگر مسئولان هم به میدان بیایند و چتر حمایت‌های‌شان را بر سر مردم بگشایند، می‌توان سرعت کارها را بالا برد و با افزایش میزان تولید، سطح اشتغال در منطقه و افزایش درآمد خانواده‌ها را رقم زد.
مشارکت مردم در طرح‌های اقتصادی نیاز به ایجاد زیرساخت‌هایی دارد که دولت باید به آن‌ها توجه کند.
کارگاه گونی‌بافی میکائیل
همیشه جوانان نیرو‌های توانمند و محرک جامعه به شمار می‌آیند. هر جامعه‌ای که بتواند از نیرو‌های جوان خود به درستی استفاده کند، در کمترین زمان ممکن به اهدافش می‌رسد. استان‌های ایران مملو از جوانان خوش‌فکر و خلاقی است که هر کدام‌شان وزنه‌ای در اقتصاد به شمار می‌آیند. داستان جوان دهگانی هم از جمله آنهاست که با پشتکار خود توانسته است خط تولید گونی صنعتی را در روستایی دورافتاده راه‌اندازی کند و افراد زیادی را به صورت مستقیم و غیرمستقیم به کار بگمارد.
در دهگلان که منطقه‌ای کوچک و زیباست، جوانی خوش‌فکر و کارآفرین، تصمیم می‌گیرد دست به کاری بزند که به ایجاد اشتغال ختم شود. میکائیل نصرالله‌پور همان جوان کردستانی است که دغدغه ایجاد بستری مناسب برای اشتغال‌زایی در منطقه را در سر می‌پرورانده و حالا با تلاش و کوشش بسیار توانسته است در روستایی دورافتاده اقدام به کارآفرینی کند.
او با همت بالای خود در حوزه‌های کشاورزی و رانندگی ماشین سنگین، شرایط خوبی داشت و به خوبی امرار معاش می‌کرد، اما به گفته خودش، درونش یک آتشی بود که نمی‌گذاشت آرام باشد و پیوسته به او انرژی می‌داد؛ آتشی که علاقه بزرگی به ایجاد کسب‌وکار داشت.
یک روز، میکائیل تصمیم گرفت از روز‌های استرس‌آور رانندگی در جاده‌های دور و نزدیک خلاص شود، بنابراین ایده‌ای به ذهنش رسید که می‌توانست برای شهر و سرزمینش هم مفید باشد و برای دیگر جوانان منطقه هم ایجاد شغل کند؛ او تصمیم گرفته بود یک کارگاه گونی‌بافی راه‌اندازی کند.
این کارآفرین با حمایت و کمک مالی پدرش، ماشین سنگین خود را فروخت و سرمایه مورد نیاز برای راه‌اندازی کارگاه را به دست آورد. کارها سخت بود، اما با همت، تلاش و امیدی که به آینده داشت، توانست دستگاه گونی‌بافی را در دهگلان مستقر و کارگاهش را راه‌اندازی کند.
کارگاه گونی‌بافی توانست بافندگان ماهر و بااستعدادی را به خود جذب کند. اینجا پرده‌ها، روانداز‌ها و لباس‌های سنتی و زیبایی با دست ماهر هنرمندان بافته می‌شود. کیفیت بالا و طرح‌های جذاب این محصولات، نام کارگاه را در منطقه مطرح و کم‌کم شهرت آن را در تمام استان زبانزد کرد. با راه‌اندازی این کارگاه، میکائیل توانست به کشاورزان منطقه خدمات بیشتری ارائه دهد. قبل از این، کشاورزان برای تهیه گونی به شهر‌ها و استان‌های همجوار مراجعه می‌کردند، اما اکنون می‌توانستند محصولات باکیفیت بالا و قیمت مناسب را در دهگلان تهیه کنند.
با موفقیت در این کسب‌وکار، نه تنها میکائیل به خواسته خود رسید، بلکه به جوانان و اقتصاد استان خود هم خدمت کرد. در اصل با ایجاد اشتغال و رونق در صنعت گونی‌بافی، او به توسعه و پیشرفت اقتصادی و جامعه محلی کمک کرد.
حالا میکائیل تبدیل به نمادی از پیشرفت و پشتکار شده و داستان موفقیت او در دهگلان و مناطق اطراف موجب علاقه مردم به کارها، صنایع مختلف و حمایت‌های بیشتر از صنایع‌دستی شده است.
کارگاه گونی‌بافی میکائیل به یک مرکز شناخته‌شده در استان کردستان تبدیل شده است. خودش با افتخار از دستاوردهایش تعریف می‌کند و با امیدواری به آینده، به همراه همسرش و تیمی از بافندگان ماهر، قصد دارند کسب‌وکارشان را توسعه دهند و در استان‌های دیگر هم به تولید و اشتغال‌زایی بپردازند.
حکایت میکائیل نشان‌دهنده قدرت رؤیاپردازی، اراده قوی و تلاش بی‌وقفه است؛ جوانی که با خلاقیت و پشتکار توانست رؤیا‌های خود را به حقیقت تبدیل و در مسیر خدمت به جامعه پیش برود. این داستان به عنوان الگویی برای سایر افراد، الهام‌بخش و دارای یک پیام مهم است که با تلاش و ایمان به خود، می‌توان به هدف‌های بزرگ رسید و نشان داد با یک اراده قوی می‌توان هر کاری کرد.
«معرق» حرفه‌ای هنری و اشتغال‌زا
در تمام استان‌ها هنر‌هایی وجود دارد که می‌توانند چشم هر بیننده‌ای را به خود خیره کنند. منبت و معرق از جمله این هنرهاست که امروزه طرفداران زیادی دارد، اما در استان گلستان خانم کاوه در کنار پرداختن به این هنر و خلق آثاری ماندگار، توانسته برای جمعی از دختران اشتغال‌زایی نیز بکند.
فاطمه کاوه کارآفرین گلستانی است که با به‌کارگیری تجربه معرق‌کاری و منبت‌کاری نگذاشته است این هنر به دست فراموشی سپرده شود. او کاری کرده است که گروهی از جوانان با عشق و علاقه به سمت این هنر بروند و آن را به عنوان شغل برای خود برگزینند.
این بانوی هنرمند و کارآفرین حوزه صنایع دستی با استعداد و تلاش بی‌وقفه‌اش در حرفه معرق‌کاری و منبت‌کاری، برای خود و دیگران فرصت اشتغال‌زایی فراهم کرده است که حالا می‌توانند آثارشان را در بازار‌های بزرگ به فروش رسانند و حتی نیم‌نگاهی به صادرات داشته باشند.
خانم کاوه باسابقه ۲۷ساله در حوزه معرق‌کاری، با مهارت برجسته خود در این هنر، در کنار علاقه زیادی که به این کار دارد، همیشه نوآوری‌هایی داشته و ایده‌ها و کار‌های بزرگش را به ثبت رسانده است.
این جهادگر عرصه اقتصاد مقاومتی، در مدت فعالیت هنری خود توانسته است بازار فروش مناسبی برای آثار هنری ایجاد کند و در کنار معرق‌کاری، به هنر نجاری نیز مشغول شود.
وی با استفاده از چوب بامبو، آثاری زیبا و کاربردی مانند میز، جادستمالی، جای ادویه و جای حبوبات و صیفی‌جات می‌سازد.
خانم کاوه افراد زیادی را آموزش داده است که حالا بسیاری از آن‌ها در مناطق دیگر به عنوان استاد شناخته می‌شوند. خودش از اشتغال‌زایی برای بیش از ۱۰۰نفر خبر می‌دهد و معتقد است باید شرایطی ایجاد شود تا در تمام استان‌ها مراکزی مختص فروش صنایع دستی و آثار هنرمندان ایرانی باشند تا از این طریق مورد حمایت قرار گیرند. در حال حاضر حدود ۱۵نفر در آموزشگاه کاوه مشغول تعلیم و آموزش هستند و مهارت‌های معرق‌کاری را فرا می‌گیرند. خودش معتقد است فراگیری هنر‌هایی در زمینه صنعت چوب می‌تواند درآمدزایی خوبی به همراه داشته باشد و جوانان با بسیاری از تکه‌چوب‌های غیرقابل استفاده به خلق آثاری ارزشمند بپردازند.
خانم کاوه می‌گوید: به یاد می‌آورم روز‌هایی را که در آغاز این راه بودم و با سرمایه اولیه کمی که در اختیار داشتم، فضای آموزشی خود را اجاره کردم و با تهیه میز، صندلی و ابزار‌های کاربردی دیگر، آماده شروع کار شدم.
او توضیح می‌دهد: در طول زمان و با بهبود وضعیت، تجهیزات و دستگاه‌های کاری خود را نیز گسترش دادم. هر چقدر میزان مهارتم بالا می‌رفت، تجهیزاتم هم کامل‌تر می‌شد. این جهادگر عرصه اقتصاد مقاومتی در نمایشگاه‌های مختلفی شرکت کرده و محصولاتش را به نمایش گذاشته است. او بیشتر آثار خانگی مانند تابلو، میز و صندلی را تولید می‌کند و بیش از ۱۰۰ لوح تقدیر به عنوان ارزشمندترین هنرمند منطقه دریافت کرده است.
این کارآفرین از مسئولان می‌خواهد از کارآفرینان حمایت کنند و با بالا بردن سطح اطلاعات و معلومات‌شان از ارزش هنر و صنعت آگاهی داشته باشند.
خانم کاوه توصیه می‌کند که با ایجاد بستر‌ها و فرصت‌های لازم، بانوان و جوانان را از هر نژاد و طبقه‌ای هستند در حوزه هنر و کسب‌وکار تشویق کنیم.
از دیدگاه او ایجاد آموزش‌های تخصصی و فراهم‌کردن منابع مالی برای راه‌اندازی و گسترش کسب‌وکار‌های هنری، می‌تواند به رشد و پیشرفت این صنعت کمک کند. این جهادگر حوزه اقتصاد مقاومتی می‌گوید: برای رسیدن به موفقیت، باید به هدف خود پایبند بمانیم و با تلاش و صبر به کارمان ادامه دهیم. با توجه به هنر و رسم زیبایی‌ها در جامعه، می‌توانیم اثر مثبتی در زندگی مردم و ارتقای فرهنگ و هنر داشته باشیم و به گسترش آن کمک کنیم.
