خودم را دوست دارم با همه کاستی‌ها

جوان آنلاین: بسیاری از ما بدترین منتقدان خودمان هستیم. ما به انتظارات نامعقول از خود و افکار خودویرانگر چسبیده‌ایم و همیشه این افکار را در ذهن خود مرور می‌کنیم. اگر انتظاراتی که از خود داریم از یک دوست، شریک یا یکی از اعضای خانواده داشته باشیم، منطقی است؟ نه، زیرا می‌دانید که آن‌ها کامل نیستند، اما بدون توجه به این ایرادات، دوست‌شان دارید و معایب آن‌ها را در کنار نقاط قوتشان می‌پذیرید. پس چرا همین رویکرد را در مورد خودتان ندارید؟ همه ما باید یاد بگیریم خودمان را همانگونه که هستیم بپذیریم. در این فرصت به بررسی معنای دقیق پذیرش خود، چگونگی دستیابی به آن و چرایی اولویت دادن به این موضوع می‌پردازیم. 

 

پذیرش خود به معنای تصدیق، پذیرش و حتی در آغوش کشیدن همه چیز‌هایی است که شما را به یک فرد تبدیل می‌کند. علاوه بر نقاط قوت و استعداد‌های خود، باید بپذیرید که ایراداتی نیز دارید و کامل نیستید و هرگز هم کامل نخواهید بود، زیرا شما یک انسان هستید. 

باید بپذیرید که این ایرادات همیشگی و ماندگار نیستند. هنوز هم می‌توانید روی آن‌ها کار کنید. در واقع شما فقط باید تصدیق کنید که ایراد‌ها وجود دارند، شما کامل نیستید و هرگز نخواهید بود و این شروع ماجراست. پذیرش خود نقش زیادی در شادی و کیفیت زندگی شما دارد. وقتی انرژی خود را صرف تبدیل شدن به کسی که نیستید می‌کنید، استرس وجود شما را فرا می‌گیرد. وقتی خودتان را با ایراد‌هایی که دارید بپذیرید، شادی می‌تواند به دنبال آن بیاید. وقتی با پذیرش خود آرامش درونی پیدا کردید، می‌توانید کمتر به عوامل بیرونی، چیز‌ها و افراد دیگر برای خوشبختی متکی باشید. پذیرش خود مسیری به سوی عشق به خود است. پذیرش خود چیزی نیست که یک شبه اتفاق بیفتد و به زمان، صبر و فداکاری نیاز دارد. به منظور دستیابی به این هدف می‌توانید مراحلی را که در ادامه می‌آید انجام دهید. 

 

تمرکز روی نقاط منفی می‌تواند بعد از مدتی باعث خراب شدن حال شما شود، زیرا برای مدت طولانی تمام نقاط قوت و ویژگی‌های خود را کنار گذاشته‌اید تا روی نکات منفی تمرکز کنید. این باعث می‌شود که از وجود ضعف‌ها در خود نگران شوید. کمی زمان بگذارید و نقاط قوت و توانایی‌های شخصی خود را فهرست کنید. این فهرست ممکن است شامل مهارت‌های «نرم» شما مانند مهربانی و همدلی، مهارت‌های سازمانی یا قابل دسترس بودن باشد. یا ممکن است حوزه‌هایی باشند که در آن شما دانش یا مهارت خاصی دارید. این نقاط قوت ویژگی‌هایی است که اطرافیان شما می‌بینند و روی آن‌ها تمرکز می‌کنند. 

 

دستاورد‌های تحصیلی و شغلی خود را مانند مدرک دانشگاهی، یادگیری زبان یا موفقیت در مسیر شغلی فهرست کنید. با این حال، اگر فردی هستید که احساس می‌کنید فرصت‌هایی را از دست داده‌اید، ممکن است این احساس سراغ شما بیاید که دستاورد‌های کمی داشته‌اید. 

در این صورت سختی‌ها و ترس‌هایی که بر آن‌ها غلبه کرده‌اید را نیز فهرست کنید. این‌ها هم به همان اندازه دستاورد‌ها مهم هستند. این دو فهرست اکنون یکی از ابزار‌های شما برای ساکت کردن منتقد درونی است. 

 

گام بعدی این است که محرک‌های شخصی خود را برای افکاری که منجر به احساس کم ارزشی می‌شود، شناسایی کنید. محرک‌های منفی اغلب با افکار «باید» شروع می‌شوند که باعث می‌شوند احساس گناه یا شکست کنید. 

به عنوان مثال، ممکن است بگویید «من باید رژیم غذایی سالم‌تری داشته باشم»، اما وقتی بعد از ظهر تسلیم یک کلوچه می‌شوید، احساس گناه شدید می‌کنید. یا «من باید بتوانم در میهمانی‌ها با غریبه‌ها صحبت کنم، زیرا به نظر می‌رسد دیگران می‌توانند.»

یادتان باشد که شما انسان هستید و احساس خودپذیری نباید وابسته به این عناصر کوچک در شخصیت شما باشد. در عوض، این افکار را با جملات تأکیدی نظیر اینکه «من تمام تلاشم را می‌کنم...» یا «می‌پذیرم که در حال حاضر برایم سخت است» جایگزین کنید. 

 

بخش مهمی از پذیرش خود، پذیرش گذشته است. پشیمانی یک احساس بسیار تنبیه کننده است، اما این چیزی است که همه ما احساس می‌کنیم. هیچ انسانی روی زمین وجود ندارد که اغلب احساس پشیمانی نکرده باشد؛ از انجام کوچک‌ترین اشتباهات گرفته تا از دست دادن فرصتی که احساس می‌کنید فقط یک بار در زندگی رخ می‌دهد. 

با این حال، پشیمانی باید موقتی باشد. هر چقدر هم که آرزو کنیم، نمی‌توانیم گذشته را تغییر دهیم. ما فقط زمانی می‌توانیم به خاطر اشتباهات خود عذرخواهی کنیم که آن اشتباهات روی دیگران تأثیر گذاشته باشند. 

 

اطراف خود را با افرادی احاطه کنید که شما را آنگونه که هستید دوست دارند و به طور کامل عیب‌های شما را می‌پذیرند. آن‌ها ممکن است شریک یا همسر، خانواده، دوستان یا همکاران باشند. همچنین افرادی را شناسایی کنید که احساس می‌کنید اغلب از شما انتقاد می‌کنند یا برایشان مشکل است که اشتباهات شما را ببخشند. این‌ها افرادی هستند که باید سعی کنید از آن‌ها فاصله بگیرید. 

 

ایجاد ذهنیت مثبت بسیار مهم است. همه ما حتماً ایده‌هایی داریم که به ما کمک می‌کنند تا احساس آرامش و شادابی کنیم. برای برخی ممکن است حمام داغ و با شمع باشد. برای دیگران ممکن است پیاده‌روی طولانی باشد. 

اگر احساس کردید که حوصله این چیز‌ها را ندارید به خودتان سخت نگیرید. این‌ها توان و انرژی‌ای را مصرف می‌کنند که ما همیشه نداریم. همه ما مجاز به روز‌های تعطیل هستیم. 

 

علم می‌تواند به شما کمک کند تا یاد بگیرید چگونه مغز خود را برای شاد بودن آموزش دهید. روش درمانی نوروفیدبک به طور فزاینده‌ای در میان کسانی که به دنبال رهایی از افسردگی هستند مؤثر است و در عین حال برای کسانی که درصدد سلامت روانی و عاطفی خود هستند نیز مناسب است. 

این روش به مغز شما کمک می‌کند که بفهمد کجا اشتباه می‌کند و چه چیزی باید اصلاح شود و به شما می‌آموزد عملکرد‌های خود را تنظیم کنید و شاد و آرام شوید.