جوان آنلاین: کمتر از دو ماه به آغاز بزرگ‌ترین رویداد ورزشی دنیا زمان باقیست. فرصتی ناچیز که می‌تواند دلیل خوبی برای افزایش فشار و استرس باشد، چه برای آن‌ها که هنوز موفق به کسب جواز حضور در المپیک پیش‌رو نشده‌اند و چه برای آن‌ها که در بین مسافران پاریس جای گرفته و در فرصت باقی‌مانده به دنبال آماده‌سازی جهت حضوری پرقدرت در این رقابت‌ها هستند.
بی‌تردید اهمیت رقابت‌های المپیک به قدری است که هر دو گروه در اندک زمان باقی‌مانده تا آغاز این رویداد مهم، فشار زیادی را متحمل می‌شوند. فشار‌های روحی و روانی که گاهی می‌تواند در عملکرد آن‌ها در کسب سهمیه و حتی در جریان رقابت‌های المپیک تأثیرگذار باشد. شاید به همین دلیل است که اکثر مربیان و نفرات حاضر در کادرفنی تیم‌های ورزشی علاقه چندانی به صحبت کردن در خصوص نتیجه کار خود و شاگردان‌شان ندارند و ترجیح می‌دهند از اینگونه پیش‌بینی‌ها دوری کنند. با وجود این صحبت کردن در خصوص نتایج احتمالی در المپیک غیرقابل اجتناب است، خصوصاً در برخی رشته‌های خاص، چون کشتی و وزنه‌برداری که رقابت تنگاتنگ بعضی کشور‌ها حجم فشار و استرس را دوچندان و کار ورزشکاران را سخت می‌کند.
کمتر کسی است که به اهمیت رقابت‌های المپیک و دشواری مدال‌آوری در این رویداد مهم وافق نباشد، به همین دلیل هم هست که عمدتاً کادرفنی تیم‌های ورزشی مختلف در کنار خود از روانشناسان زبده بهره می‌برند تا در کنار ارتقای سطح کیفی بازیکنان، آن‌ها را به لحاظ روحی و روانی برای حضور در المپیک مهیا کنند، اما اهمیت کاهش بار فشاری که ورزشکاران متحمل می‌شوند دلیل خوبی نیست برای زیر سؤال بردن توانمندی ورزش ایران، آن‌هم در رشته‌هایی، چون وزنه‌برداری و کشتی که دو رشته حائز اهمیت هستند و عمدتاً بار مدال‌آوری کاروان ایران را در هر رویدادی به دوش می‌کشند.
البته حق با علیرضا دبیر، رئیس فدراسیون کشتی است؛ در المپیک برایمان مدال نریختند که جمع کنیم: «مدال در دهان شیر است و باید دست در دهان شیر بکنیم برای گرفتن مدال و کار سختی داریم.» هیچ تردیدی نیست که رسیدن پای ورزشکاران به سکوی المپیک به هیچ عنوان کار ساده‌ای نیست، چراکه بهترین ورزشکاران دنیا با بهترین امکانات و برنامه‌های آماده‌سازی پا پیش می‌گذارند جهت افتخارآفرینی برای کشورشان، به همین دلیل است که المپیک جای هیچ اشتباهی نیست و هر اشتباهی می‌تواند برای هر ورزشکاری گران تمام شود و او را از کسب یک افتخار مهم محروم کند. با وجود این نه اهمیت المپیک و مدال‌های آن و نه حتی سختی دسترسی به آن بهانه خوبی نیست که امثال دبیر کسب یک مدال را شاهکار بخوانند، آن‌هم در رشته‌ای، چون کشتی، ادعایی که رنگرز نیز به نوعی آن را تأیید می‌کند!
هیچ کس دبیر یا هیچ رئیس فدراسیونی را بابت دشوار خواندن کار ملی‌پوشان رشته‌اش در المپیک نقد نمی‌کند. همانطور که هیچ کس دشواری کار ورزشکاران در آوردگاه المپیک برای رسیدن به مدال را منکر نمی‌شود، اما به نظر می‌رسد نادیده گرفتن توانایی‌های ورزشکاران ایران قبل از المپیک دارد به یک اپیدمی بین مربیان و مدیران تبدیل می‌شود که چند هفته بعد از اظهارات سرمربی وزنه‌برداری که مدعی شده بود کسب یک مدال هم در این رشته خوب است، حالا نوبت به علیرضا دبیر رسیده که بگوید کسب یک طلا در آزاد و فرنگی شاهکار است!
شاید نصیرشلال و دبیر برای کاهش فشار و پایین آوردن انتظارات است که چنین اظهارنظر‌هایی را مطرح می‌کنند، اما حتی اگر اظهارات اخیر آن‌ها به این دلایل مطرح شده باشد اصلاً قانع‌کننده نیست. در واقع اینگونه واکنش‌ها به انتظارات بحق مردم از رشته‌هایی، چون کشتی و وزنه‌برداری، بیشتر به خودزنی و تخریب این دو رشته می‌ماند تا تلاش برای کاهش فشاری که روی آنهاست. روندی که بعید نیست در ادامه رشته‌های دیگر هم در پیش بگیرند!
هرچند که اظهارات نصیرشلال تازگی ندارد. او از شهریور‌ماه سال گذشته شروع به خواندن آیه یس کرده بود. سرمربی وزنه‌برداری یک‌بار مدعی شد در طول هشت سال کاری برای این رشته انجام نشده که بتوان در خصوص مدال آن حرفی به میان آورد و بار دیگر تأکید کرد که دستش در وزنه‌برداری خالی است و آخرین اظهاراتش نیز تیر خلاصی بود بر امید و باور مردم به این رشته. او تأکید کرد که وزنه‌برداری اگر یک مدال هم کسب کند عملکرد خوبی داشته است! حالا بعد از اظهارات ناامید‌کننده سرمربی وزنه‌برداری نوبت به مرد سرد و گرم چشیده کشتی رسیده؛ رئیس فدراسیونی که مدعی بود تعداد علاقه‌مندان به کشتی از زمان حضور او در رأس این ورزش به شدت افزایش یافته، اما حالا که نوبت به خروجی عملکرد او و کشتی‌گیران رسیده با حرف‌هایش همه را متعجب کرده است!
تردیدی نیست که انتظارات از برخی رشته‌ها، چون کشتی و وزنه‌برداری بالاست، اما این انتظارات بی‌جا نیست و کاملاً بحق است و نه نصیرشلال و نه حتی دبیر به هیچ دلیلی حق ندارند در اندک زمان باقی‌مانده تا المپیک با صحبت‌هایشان تخم ناامیدی را در دل ورزشکاران این رشته و مردم بکارند. رسیدن پای ورزشکاران به سکوی المپیک کار ساده‌ای نیست، اما ورزشکاران ایران بار‌ها و بار‌ها از عهده این وظیفه دشوار برآمده‌اند و بعد از این نیز برای تکرار این موفقیت‌ها از جان مایع می‌گذارند و هیچ تردیدی در این مهم نیست. پس بهتر است در روز‌های باقی‌مانده تا آغاز این رقابت‌ها، مدیران و مربیان علاوه بر کار کردن روی مسائل فنی و روحی و روانی، روی رفتار و گفتار خود نیز کار کنند تا باعث ناامیدی نشوند!
