جوان آنلاین: من «تکانی»های در آستانه عید نوروز را دوست دارم، به شرط آنکه تکانش آنقدر شدید نباشد که به تنش تبدیل شود. خانه‌تکانی و نظافت آنقدر خوب است که رسول خدا (ص) فرموده است: «النظافه من الایمان و الایمان فى الجنه» و فکرش را بکنید نظافت مسیر ما را برای بهشت هموار می‌کند و البته نظافت بیرون و درون، یعنی پاکی مقدمه ورود به بهشت است، اما اگر قرار باشد با یک زلزله هفت‌ریشتری خانه را بتکانیم، نه تنها به بهشت نمی‌رسیم، بلکه همین‌جا و در خانه و خانواده خودمان جهنم را تجربه می‌کنیم، پس حد تعادل و میانه‌روی را که همان سادگی و دوری از اسراف است، رعایت کنیم، چراکه رسول‌خدا (ص) تأکید می‌کند: «اُوصیکُم بِالقَصدِ فی‌الغِنی وَالفَقر»، یعنی به شما سفارش می‌کنم چه در حال رفاه و چه در حال تنگدستی همیشه در زندگی معتدل و میانه‌رو باشید، پس به بهانه نونوارشدن، خانه را از بیخ و بن تکان ندهیم و گرفتار تجمل و زیروروکردن منزل با تغییر دکوراسیون نشویم. اگر درگیر این چالش شویم، راهی جز جیب‌تکانی نداریم که آخر و عاقبتش قرض و بدهی بالا‌آوردن است و نتیجه‌اش جز تلخ‌شدن طعم نوروز و بهار نیست. به قول قدیمی‌ها پای‌مان را به اندازه گلیم‌مان دراز کنیم تا خدای ناکرده نچاییم! اما تکانی‌های اسفندماه و آستانه عید فقط خانه‌تکانی و جیب‌تکانی نیست، بلکه عجله و هیاهوی بیهوده، چشم و هم‌چشمی و وسواس‌های بیمارگونه، شلوغی و ترافیک سرسام‌آور، کیسه‌دوختن برای نیاز ناگزیر خریداران شب عید، همه مصادیق تکانش‌هایی است که جز تنش و خارج‌کردن زندگی از روال عادی نتیجه‌ای ندارد. ای کاش در کنار این «تکانی»های در آستانه سال جدید یک چیز را بیاموزیم؛ اینکه تمام این‌ها برای آن است که دل‌مان را بتکانیم و غبار از آن بزداییم و با وجودی زلال به استقبال نوروز برویم تا روزمان نو شود و روزگارمان نوتر.
