جوان آنلاین: محسن کاویانی شاعر کشورمان درباره برنامه «سرزمین شعر» میگوید که اقبال عمومی توقعات را درباره ساخت برنامههای تلویزیونی حوزه ادبیات بالا برده و از طرفی دیگر نشان دهنده گام بلند و درست رسانه ملی است.
«سرزمین شعر» برنامه تازهوارد تلویزیون است که ۶۴ شاعر در هشت گروه با یکدیگر رقابت و گروهی از کارشناسان حوزه شعر و ادبیات اشعار آنها را داوری میکنند. ناصر فیض، علیرضا قزوه، محمدکاظم کاظمی و علی محمد مؤدب داوران برنامه هستند و محمد مهدی سیار اجرای برنامه را به عهده دارد.
محسن کاویانی، شاعر، توجه صداوسیما در دوره تحول به حوزه شعر و ادبیات را خوب دانست و به تسنیم گفت: البته این توجه میتواند بیشتر هم باشد، توقع ما بالاتر است. «سرزمین شعر» یکی از برنامههای مرتبط با حوزه شعر و ادبیات است که با اقبال مردم مواجه شده است.
کاویانی همچنین در پاسخ به این سؤال که «رئیس رسانه ملی طی سه سال اخیر حدود پنج مرتبه با شاعران دیدار داشته و آنها دغدغههای خود را پیرامون زبان فارسی و شعر مطرح کردند؛ آیا ترتیب دادن چنین برنامههایی همراستا با دغدغههای شاعران و پاسخگوی نیاز زبان فارسی است؟» گفت: بسیار زیاد، اما باز هم جای کاملتر شدن فراوان است و دغدغهها به چند مورد خلاصه نمیشود. همین که شاعران و نویسندگان گوش شنوایی را در یک مسئول میبینند خود یک اتفاق بزرگ است.
وی درباره برنامه «سرزمین شعر» که این روزها از شبکه چهار پخش میشود هم گفت: برنامه سرزمین شعر برای شروع نوآوری در ادبیات کشور و پیوند مردم با شعر جوان امروز یک اتفاق خوب و جدید و فتح باب روزهای خوبی در ادبیات است. هراتفاق نو مسلماً در گامهای بعدی باید با جدیت بیشتری مسیر تکامل و پیشرفت خود را طی کند. به طور حتم نقدهایی به این برنامه وارد شدهاست. نقدهایی مثل مشخص نبودن معیارها و ملاکهای معقول، قابل تشخیص و قطعی در داوریها، اطلاع رسانی ضعیف و مشخص نبودن چگونگی دعوت از شاعران و جا ماندن خیلی از شاعران خوب از کاروان این رقابت دوستانه، مشخص نبودن میزان توجه به قالبها و موضوعهای مختلف در اشعار گوناگون، از جمله نقدها بود که اگر ادامه دارشود باید برای آنها تدبیر کرد.
این شاعر با بیان اینکه «سرزمین شعر» با اقبال مردم مواجه شده است گفت: سرزمین شعر یک نقطه عطف عالی است که مورد توجه حجم عظیمی از عوام و خواص در فضای ادبیات قرار گرفت و آنها را به عرصهای کشاند که چه از روی اعتراض و چه از روی تحسین به ارائه نظر پرداختند. این امر حاکی از آن است که شعر هنوز تا چه میزان بین مردم خاطرخواه و دنبال کننده داشته و چه جایگاه رفیعی دارد. بنده گاهی از همین مردم نظراتی میشنیدم که به مراتب از نظرات نخبگان این فضا راهگشاتر، کارسازتر و حرفهایتر بود.
وی به تأثیر بالای ساخت چنین برنامههایی در پاسداشت و گسترش زبان فارسی، بر ضرورت مدیریت فضای رقابتی برنامه بهخصوص برای شاعران جوان تأکید و درباره حضور بانوان سرگروه و بانوان شاعر دراین برنامه گفت: پیشرفت و حضور بانوان در شعر و ادبیات پارسی در سالهای پس از انقلاب واقعاً بیسابقه و غیرقابل انکار است. این مسئله را هرساله در دیدار شاعران با رهبری نیز میتوان دید. اما در برنامه سرزمین شعر باید گفت این موضوع به نظرم اتفاقیاست که زیباست، اما ملاک و شرط نیست.
کاویانی در پاسخ به سؤال دیگری مبنی بر اینکه «حضور شاعران پارسیگوی در سرزمین شعر فارغ از مرزهای جغرافیایی به نوعی نشان از گستردگی و اشاعه این زبان در دنیا دارد. این امر پیش از این کمتر در برنامههای مشابه دیده شده است. از نظر شما این موضوع چقدر به زبانفارسی کمک خواهد کرد؟» عنوان کرد: مسلماً این همزبانیها باخود همدلیها را نیز به همراه دارد و کمک شایانی به زبان پارسی خواهد کرد. من معتقدم این اتفاق افتاد، اما کافی نبود. توقع شاعران پارسی زبان این است که وقتی میگوییم سرزمین شعر یعنی مرزهای این سرزمین فراتر از مرزهای جغرافیایی باشد و تعداد شاعران پارسی زبان غیر ایرانی در برنامه به چشم بیاید که این اتفاق چندان پررنگ نبود.
وی افزود: هرچند حضور یک داور افغانستانی در بین چهار داور این برنامه یک اتفاق عالی و درخشان بود؛ اما امیدوارم این مورد برای شاعران حاضر در این برنامه پررنگتر باشد و شاهد تعداد شاعران شرکت کننده غیرایرانی بیشتری باشیم.
به گفته وی مسیر پیش روی صدا و سیما در حوزه زبان فارسی و خصوصاً شعر، مسیری سخت، اما روشن است. به قول جناب حافظ: در بیابان گر به شوقِ کعبه خواهی زد قدم. سرزنشها گر کنَد خارِ مُغیلان غم مخور.